Τα όνειρα που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε αποτελούν τα απορρίμματα της ύπαρξης μας. Εμπεριέχουν τα στοιχεία εκείνα που περισσεύουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Τα τελευταία χρόνια η θεματική των έργων που εστιάζει τον συνδυασμό τέχνης – περιβάλλοντος.
Με ενδιαφέρει οντολογικά το φαινόμενο μετασχηματισμού του περιβάλλοντος από την επίδραση του ανθρώπου. Καθώς και η σύνδεση των αποτελεσμάτων αυτής της επίδρασης με σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα.
Όταν συλλέγω θραύσματα από τον δημόσιο χώρο αισθάνομαι ότι έρχομαι σε επαφή με ένα αρχειακό υλικό που εξιστορεί κάτι που σχετίζεται με το κοινωνικό σύνολο. Παραλληλίζω την υλικότητα των θραυσμάτων με τον μηχανισμό της αποσπασματικότητας των ονείρων και όταν τα συλλέγω καθιστώ μια διαλεκτική μαζί τους, κατανοώντας και συσχετίζοντας τα με διάφορα φαινόμενα, θέλοντας να προσεγγίσω τα βαθύτερα αίτια της προέλευσης τους. Έρχομαι σε επαφή με τα πάθη, τα στερεότυπα, τα λάθη, τις προτεραιότητες του κοινωνικού σώματος. Συλλέγω τα θραύσματα αυτού του κόσμου, αφήνοντας τα να νοηματοδοτήσουν, μέσω της αυθεντικότητας και της αποσπασματικότητας, το ίδιο το έργο μου. Συσχετίζοντας αυτή την ψυχαναλυτική διαδικασία με τον καθορισμό της συνειδητοποίησης και της ίασης.