Η φθορά ασκεί έλξη στην εικαστική δημιουργικότητα, τα απορρίμματα αποτελούν ένα memento mori που μεταφέρει μια πληροφορία. Η εικαστικός Σοφία Κυριακού ενεργοποιεί αυτό το σκεπτικό για να επαναφέρει στην ανθρωπότητα την ενθύμηση της τρωτότητας της που την φέρνει αντιμέτωπη με τη σύνεση που οφείλει να αναπτύξει στη διαχείριση της κατανάλωσης. Ακολουθώντας μια τελετουργική διαδικασία στη δημιουργία των έργων της. Συλλέγει φυσικά και τεχνητά θραύσματα από τον δρόμο που αποτελούν τα προς παρατήρηση υλικά του ζωγραφικού χώρου, τα οποία σχεδιάζει σε συνθέσεις σε μια καλά προετοιμασμένη επιφάνεια από πτητικά απορριμματικά υγρά. Με αυτό τον τρόπο ενεργοποιεί τη φέρουσα επιφάνεια για να δεχθεί τις συνθέσεις των σχεδίων της που απεικονίζουν φυσικά και τεχνητά αντικείμενα (μικροπλαστικά, κομμάτια κογχυλιών και ξύλων, αποκόμματα χαρτιών κα).
